“Je hebt een gat in je broek”, zegt het meisje ernstig tegen me.
Een andere moeder helpt me uit de brand: “Da’s hip!”, zegt ze met overtuiging. Ja, dat is natuurlijk wel zo. Maar niet bij moeders natuurlijk.
Niet dat ik hip droeg, 30, 35 jaar geleden, maar je had toen in elk geval nog het gevoel dat het zou hebben gemógen of zo. Ik zeg nu ook (in mezelf hoor, bijna nooit hardop) dat dat rokje bij die vrouw nét te kort is, of dat jasje bij die man té hip. Qua leeftijd dan hè.
Gek dat sommige mensen er toch mee weg komen. 65, en tóch die moderne laarzen, of die felle kleuren. Niet het middelbare-leeftijd-vrouwen-rood, waar ik mezelf ook schuldig aan maak, maar de echt felle non-conformistische felle kleuren.
Maar dat was vroeger natuurlijk ook al zo: sommigen die de trendy of ongewone kleding op het lijf geschreven was. En anderen die het gek stond.
Zoals die broek met dat gat mij.