Mijnheer de Molenaar is even naar de fysio, en de Molenaars-kinderen en ik pakken vast in. We gaan op pad vandaag.
Zo dat is echt wel véél gemakkelijker dan vroeger. Ieder kind smeert z’n eigen brood, om te beginnen. Ieder een eigen tas, de draaglast voor de Molenaars wordt een stuk lichter! Niettemin is er nog genoeg te doen. Nog steeds wens ik dat ik vier armen had, nog steeds was dat heel handig geweest.
Niet alles tegelijk
Dus als de Jongste Molenaarszoon vraagt om de melk terwijl ik iets anders aan het doen ben (hij ook trouwens), laat ik hem mooi even wachten. Maar meneertje ongeduld kan dat niet zo goed, en niet veel later vraagt-ie het nog een keer.
‘Ja rustig maar!’ zeg ik. ‘Ik kan niet alles tegelijk!’
‘Ik ook niet’, erkent hij gul. Om eraan toe te voegen: ‘Maar daar heb ik andere mensen voor.’