Wit-Rusland heet in de Volkskrant Belarus. Het valt me zomaar op, bij het lezen van berichten over een kaping, een arrestatie, een dictator en een gevangene. Hee, denk ik. In mijn andere krant heet Wit-Rusland Wit-Rusland.
Is de Volkskrant beïnvloed door het Eurovisie Songfestival, pardon the Eurovision Song Contest? Want daar heet Wit-Rusland ook Belarus. ‘Belarus, can we have your votes please?’ Ik heb niet de hele puntentelling gezien, maar ik hoor in gedachten hoe Chantal het zegt. Ik zou het zelfs nog kunnen opzoeken, of ze het echt zo zei. Want ik heb het Songfestival, pardon the Song Contest, opgenomen. Dan kon ik de heel erge liedjes doorspoelen. Per ongeluk heb ik zo ook Moldavië doorgespoeld, en dat bleek later nog jammer, want de zangeres liet haar microfoon namelijk vallen. Hoe dat geklonken heeft…? Ja, dat kon ik natuurlijk ook terugspoelen. Maar hoewel het lied geloof ik in de middenmoot eindigde, had ik bij nader inzien toch te weinig vertrouwen in de kwaliteit van de song. Noem het lui.
Ik lees verder, andere berichten over schurken en slachtoffers, dichtbij en ver weg. Maar iets zit me dwars. Ik blader terug. Zie je wel! Pratasevitsj. Ik sla de andere krant weer open: Protasevitsj! Ha! Ik wist dat ik iets geks had gezien. En kijk nou, hier heet-ie Roman. In de Volkskrant Raman.
Hm. Waar hebben ze dat vandaan, in de Volkskrant? De Telegraaf: Roman Protasevitsj. NOS: Roman Protasevitsj. Von der Leyen: Roman Protasevich, nou ja, dat is niet helemaal hetzelfde natuurlijk, maar dichterbij dan Raman Pratasevitsj.
Zouden ze Sjostakovitsj nu ook Sjastakovitsj noemen? Of nee, SjastakAvitsj natuurlijk. Of Tsjaikovski Tsjaikavski? Rachmaninav? Prakafjiev? Glazoenav? (of moet het dan Glazaenav zijn?) Of op andere terreinen: het Pavlav-effect? Lea Talstaj? Michael Garbatsjav?
Dat houdt me dan zo bezig, op een willekeurige maandagochtend. Achtend. MaandagAchtend.
Aanstekelijk die nieuwe spelling. In de Valkskrant.