Een al te bekend scenario voor ieder met kleine kinderen in de buurt. Je gaat op pad mét en komt terug zónder knuffel. Het overkomt een moeder en peuter in Monkie.
Eigenlijk kan ik niet kiezen met welk boek ik de reeks vanwege de Kinderboekenweek van dit jaar zal besluiten. Maar ik bedenk dan maar dat er ook weer een Nationale Voorleesweek komt in 2013. En ik kies Monkie.
’t Is winter (te zien aan de kale takken) en een klein jongetje gaat met zijn moeder de eendjes voeren. Als ze worden overvallen door een enorme bui, raken ze de knuffelaap van het jongetje kwijt. Ze gaan zoeken, natuurlijk, maar vinden de liefste schat van het kleine jochie niet terug. De aap is er niet meer. Moeder en kind snappen er niks van.
Maar wij, de toeschouwers, zien wat er gebeurde met de aap. Hij werd gevonden door een familie muizen. Ze sjorren er flink aan in hun muizenhol. De staart scheurt eraf, en ze knopen die er provisorisch weer aan, terwijl een stel broertjes en zusjes schommelt in de tuinbroek van de knuffel.
Inmiddels wordt het lente. Als het hol wordt bedreigd door een egel (op zoek naar lekkere hapjes) leiden de muizen het beest af door de aap in de opening van het hol te stoppen. Vader egel neemt het gehavende speeltje mee voor zijn kleintjes, die ermee spelen tot het oog van een ekster op de glimmende oogjes van de aap vallen. De ekster rooft ‘m mee naar zijn nest. De arme knuffel is veel te groot voor het nest, en hij valt eruit om in de onder het nest liggende beek terecht te komen.
Een oude zachtaardig uitziende mijnheer krijgt bij toeval de – inmiddels totaal kapotte – aap aan de hengel. En laat dat nou een poppendokter zijn! Met veel liefde fixt hij Monkie en daarna zet-ie ‘m in zijn etalage. Als het jongetje daarlangs komt met zijn moeder – en inmiddels is het een jaar later: opnieuw winter, zien we aan de sneeuw – ontdekt hij zijn verloren gewaande vriendje. En even later kan-ie ‘m weer in zijn armen sluiten.
Een écht prentenboek is Monkie. De tekeningen spreken boekdelen en tekst staat er niet bij – is ook niet nodig. Bijzonder is het oog voor detail van de tekenaar (je ziet de zak met brood voor de eendjes al in de jaszak van moeder), en ook heel speciaal vind ik het dat hij de ‘spannende’ scènes (die met de ekster bijvoorbeeld) scherper getekend heeft dan de meer liefdevolle gebeurtenissen, zoals de vondst door de poppendokter.
Het is echt een boek dat zichzelf vertelt; heerlijk als je niet zo’n voorlezer bent, subliem om de fantasie van je kind aan te wakkeren.
Monkie, Dieter Schubert, Rotterdam: Lemniscaat 1989, ISBN 9789060696408, prijs: € 1395 (gebonden).
Misschien weet je dat ik een gepassioneerd lezer ben, vooral van kinderboeken. Ik deel graag de favorieten van m’n kinderen en mijzelf met jullie, bloglezers. Met deze post sluit ik een reeks besprekingen die ik schreef in de aanloop van en tijdens de Nederlandse Kinderboekenweek, die duurde tot en met 14 oktober. Lees hier en hier ook mijn andere kinderboekenrecensies, die ik schreef vanwege Kinderboekenweek en vanwege de Nationale Voorleesweek 2012.